خانه‌ای داشته باشم پر دوست
کنج هر دیوارش
دوست‌هایم بنشینند آرام
گل بگو گل بشنو...؛
هر کسی می‌خواهد
وارد خانه پر عشق و صفایم گردد
یک سبد بوی گل سرخ
به من هدیه کند
شرط وارد گشتن
شست و شوی دل‌هاست
شرط آن داشتن
یک دل بی رنگ و ریاست...
بر درش برگ گلی می‌کوبم
روی آن با قلم سبز بهار
می‌نویسم ای یار
"خانه‌ی ما اینجاست" !
تا که سهراب نپرسد دیگر
" خانه دوست کجاست" !؟
" فریدون مشیری"
من مهربون ترین عموی دنیا رو دارررررررررم
قربون برادرزادم برم که محور همه ی دوستا و مهموناس
خانه ی دوست کجاست؟
در فلق بود که پرسید سوار؟